Опис
Ото Хан (1879-1968) ја добива Нобеловата награда за хемија во 1944 година за неговата работа во полето на атомската фисија: неговите експерименти со Лиза Мајтнер и Фриц Штрасман во Берлин во 1938 и 1939 година доведуваат до откритието на тоа дека ураниумското јадро може да биде подложено на експлозивна фисија, притоа ослободувајќи огромни количества енергија.
А токму резултатите од ова откритие, пренесени во Англија и во САД од страна на пребегнати научници од нацистичка Германија, се оние што доведуваат до почнување на проектот „Менхетн“ и до создавањето на атомската бомба.
Во оваа книга, Клаус Хофман прави оглед на Хановиот придонес во науката и на неговите размислувања и ставови во однос на научната и на општествената одговорност. Тој заклучува дека Хановите размислувања сè уште можат да претставуваат темел за одговорни и морални дејствувања од страна на научниците.